Meryl Streep, która była wówczas mało znaną aktorką, początkowo nie była zainteresowana rolę w tym filmie. Jej partner życiowy, John Cazale, był jednak ciężko chory na raka płuc, więc producenci obsadzili Streep, aby mogła towarzyszyć ukochanemu w ostatnich chwilach życia. Cazale zmarł przed premierą filmu.
Pierwotnie rolę Michaela miał zagrać Roy Scheider.
Jeff Bridges był brany pod uwagę przy obsadzaniu roli Nicka.
Michael Cimino początkowo chciał, żeby to Brad Dourif wcielił się w postać Stevena.
Początkowo studio planowało zrezygnować z Johna Cazale'a, gdy aktor stracił ubezpieczenie. Robert De Niro wyłożył odpowiednią kwotę, dzięki czemu ciężko chory Cazale mógł wystąpić w produkcji. Zmarł krótko po zakończeniu zdjęć.
Robert De Niro w celu przygotowania się do roli przebywał w towarzystwie prawdziwych hutników, którzy przedstawiali go jako swojego przyjaciela Boba. Nikt nie rozpoznał w nim aktora.
Gérard Depardieu był brany pod uwagę podczas obsadzania roli Juliena.
Przez pewien moment w oknie sklepu można zauważyć całą grupę ludzi obsługującą kamerę.
W pierwszej scenie polowania, kiedy bohaterowie zmieniają ubrania, a Michael i Stan rozmawiają na temat butów Mike'a, widać jak Nick zakłada swój sweter. Po chwili, kiedy Mike wypowiada słowa "To jest to" ("This is this"), widać jak Nick zakłada swój sweter po raz drugi.
Po wydostaniu się z niewoli Vietcongu, Michael w swojej prawej ręce trzyma karabin, a lewą ręką pomaga Nick'emu. W następnej scenie karabin znika z ręki Michaela.
W scenie, w której Steven gra w bingo w szpitalu dla kombatantów, mężczyzna wywołuje numer B-15. Jednak gdy widzimy tablicę, numer B-15 nie jest podświetlony.
Podczas przyjęcia weselnego poziom piwa w szklance Michaela podnosi się, w czasie kiedy mężczyzna się schyla.
Podczas rozmowy z weteranem wojennym Mike przewraca dwa dzbanki. W następnej scenie te same dzbanki stoją.
W scenie, w której Linda (Meryl Streep) przygotowuje posiłek dla ojca, podczas nalewania zupy znika serweta włożona przez nią za kołnierzyk.
W drodze powrotnej z polowania główni bohaterowie nucą piosenkę Bobby'ego Bare'a pt. "Drop Kick Me Jesus (Through the Goalposts of Life)". Powstała ona w 1976 roku, już po zakończeniu wojny wietnamskiej.
Jedna z melodii, jaką słyszymy na weselu, to kazaczok autorstwa Borysa Rubaszkina. Ta kompozycja powstała znacznie później niż w roku, w którym rozgrywa się akcja filmu.
Sceny z polowań w filmie mają miejsce w Appalachach. Jednak w rzeczywistości wspomniane masywy górskie są raczej gładkie, a te, które widzimy na ekranie, mają postrzępione wierzchołki.
Zwierzę, które Michael zabija podczas polowania, to jeleń azjatycki, który nie występuje w Ameryce Północnej.
Jeleń zastrzelony na polowaniu przez Michaela, nie jest tym samym, którego mężczyźni umieścili później na masce cadillaca.
W scenie barowej, tuż przed wyjazdem Nicka, Michaela i Steve'a do Wietnamu, Nick wstrząsa puszką piwa, a następnie wytryskuje jej zawartość. W następnej scenie mężczyzna otwiera tę samą puszkę po raz drugi.
W barze, tuż zanim mężczyźni zaczynają śpiewać piosenkę "Can't Take My Eyes Off You", Michael siedzi na krześle, trzymając kij bilardowy w prawej ręce, a jego koniec znajduje się na podłodze. Gdy dołącza do śpiewu, uderza kijem o podłogę trzymając go w lewej dłoni.
Gdy Angela ogląda siebie w sukni ślubnej przed lustrem, można dostrzec w odbiciu nad jej głową wiszący mikrofon.
Gdy Michael powraca do domu z Wietnamu, nosi na sobie mundur, a na twarzy ma brodę. W rzeczywistości nie mógłby opuścić Wietnamu dopóki jego fryzura i zarost nie spełniałyby wymogów rozporządzenia AR 670-1.
Pod koniec filmu, tuż przed pogrzebem Nicka, widać wystawę sklepu Eagle Super Market, identyczną jak na początku filmu. Tymczasem, gdy Michael wraca półtora roku później do domu, wystawa sklepowa jest już inna.
Jeleń, któremu Michael pozwala uciec, to w rzeczywistości łoś występujący w reklamach Hartford Insurance. Ekipa filmowa miała problem, żeby zmusić zwierzę do spojrzenia w ich kierunku, udało się to dopiero, gdy jeden z filmowców zaczął ziewać.
Mike nosi zielony beret operatora sił specjalnych armii amerykańskiej, zaś podczas służby w Wietnamie ubrany jest w kamuflaż tygrysi SF. Jednak na lewym ramieniu jego munduru widnieje odznaka 101 Dywizji Powietrznodesantowej.
W napisach końcowych John D. Rockefeller III jest wymieniony jako gubernator Wirginii Zachodniej, w rzeczywistości urząd ten sprawował jego syn, Jay Rockefeller.
Mike ma na sobie cywilne ubranie, gdy ogląda rosyjską ruletkę w jaskini hazardu. W rzeczywistości regulamin wojskowy zabrania żołnierzom zdejmowania munduru nawet na urlopie.
Akcja filmu toczy się w latach 60-tych ub. wieku, można jednak dostrzec, że widoczne na ekranie puszki piw: Rolling Rock, Iron City i Miller, a także gazowanych napojów: Pepsi oraz Mountain Dew, pochodzą z następnej dekady.
Kiedy Nick wchodzi do baru w dzielnicy czerwonych latarni w Sajgonie, z głośników zaczyna lecieć utwór pt: "Midnight Train To Georgia" autorstwa zespołu Gladys Knight and The Pips. W rzeczywistości wspomniana piosenka ukazała się dopiero w sierpniu 1973 roku, czyli co najmniej 4 lata po wydarzeniach przedstawionych w filmie.
Podczas polowania Michael nosi karabin Winchester Model 70 przeznaczony dla osób leworęcznych, z rączką zamka umiejscowioną po lewej stronie. Jednak w jednym ujęciu, podczas drugiej sceny polowania, wspomniany fragment broni zmienia swoje położenie, podobnie jak i zegarek mężczyzny. Montażyści najpewniej odwrócili negatyw tak, aby był zwrócony we właściwym kierunku i pasował do pozostałych ujęć w sekwencji.
Zdjęcia do filmu kręcono w Bangkoku i na rzece Kwai (Tajlandia), oraz w Clairton, Duquesne Heights, McKeesport, Pittsburghu (stan Pensylwania), Cleveland, Youngstown, Mingo Junction, Struthers (stan Ohio), Weirton (stan Wirginia Zachodnia), Lake Chelan i hrabstwie Whatcom (stan Waszyngton) w USA.
Okres zdjęciowy trwał od 20 czerwca do grudnia 1977 roku.
Do scen gry w rosyjską ruletkę w obozie jenieckim zaangażowano Taja, który żywił wyjątkową niechęć do Amerykanów. Robert De Niro zasugerował, że mężczyzna policzkował aktorów bez ostrzeżenia, co też czynił. Bicie po twarzy w scenach gry było więc autentyczne, podobnie jak reakcja aktorów, a zwłaszcza - Christophera Walkena.
Sceny w cerkwi były kręcone przez pięć dni, do roli popa zaangażowano prawdziwego kapłana.
Sekwencje ślubne kręcono latem, chociaż akcja dzieje się podczas jesieni. Aby uzyskać odpowiedni krajobraz z drzew pousuwano liście, które po przemalowaniu na pomarańczowy kolor umieszczono z powrotem na poprzednie miejsce.
Christopher Walken na potrzeby filmu przeszedł na ścisłą dietę składającą się z ryżu i bananów.
Podczas pierwszego pokazu "Łowcy jeleni" na 29. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w 1979 roku, delegacja radziecka oraz pozostałe kraje bloku wschodniego opuściły widownię i wycofały swoje filmy. Był to protest przeciwko negatywnemu pokazaniu ludności Wietnamu. Ostatecznie obraz Michaela Cimino został usunięty z programu imprezy, a sam reżyser opuścił festiwal przed jego zakończeniem.
Reżyser Michael Cimino przekonał Christophera Walkena, aby naprawdę splunął w twarz Robertowi De Niro podczas kręcenia zdjęć. Aktor był tak oburzony, że niemalże opuścił ekipę.
Robert De Niro był tak zaniepokojony kontrowersjami wokół filmu, że nie pojawił się na ceremonii wręczenia Oscarów. Wcześniej zapytał, czy może przesiedzieć występ za kulisami, ale po odmowie Akademii, aktor został w domu w Nowym Jorku.
W scenariuszu rola Lindy była znikoma, jednak reżyser Michael Cimino zasugerował grającej ją Meryl Streep, aby sama napisała własne kwestie.
Firma US Steel zezwoliła na filmowanie w swojej fabryce w Cleveland (Ohio, USA), w tym pracę aktorów obok rozgrzanego pieca, dopiero po zabezpieczeniu polisy ubezpieczeniowej na 5 milionów dolarów.